ممکن است بزرگانی این روحیه را مهم ترین ویژگی منفی ایرانیان بدانند و در نکوهش آن یا دو رنگی دانستن‌اش بگویند و بنویسند اما خوب یا بد رند بودن راز محبوبیت حافظ در تمام این سال‌ها بوده است. راز بقای این سرزمین و مردمانی که طی این همه سال در آن زیسته‌اند هم شاید همین رندی باشد و چه کسی از حافظ رندتر؟!
می‌خواستم شعری از حافظ بیاورم اما در دسترس کدام یک از ما نیست؟ یا کدام‌مان شعری از او را از بر نیستیم و مگر می‌توان ایرانی اعم از پارسی زبان و غیر پارسی زبان بود و با حافظ پیوند نداشت؟
حافظ پژوه گرامی و نازنین- استاد دکتر محمد علی سجادی- جایی گفته بود: سعدی در قله زبان پارسی قرار دارد. یکی برمی‌خیزد و می‌پرسد: پس حافظ کجاست؟ استاد پاسخ می‌دهد: حافظ به قله رسید اما سوار بر سفینه هوایی شد و رفت!
ممکن است بر سر ادامه اخلاقی بودن یا نبودن «رندی» بحث هایی درگیرد اما جا دارد به احترام حافظ برخیزیم و ببالیم به این که به زبانی می‌نویسیم و سخن می‌گوییم که حافظ می‌نوشت و می گفت.