وبلاگ شخصی من – ناصر بیگ زاده مرزبانی
به نام دوست
همدلان عزیز در معبد نوعدوستی
امروز پشتیبانی کننده سایت اطلاع داد که همه چیز به حالت عادی برگشته و تقصیر هم از خود ما بوده است!
به هر حال همه موارد را آزمایش نمودم و صدق ادعای دوستان بر من ثابت گردید که الان امکانان سایت عادی شده است،لذا می توانید در مورد همه مطالب دو هفته گذشته هر گونه نقطه نظر خود را اعلام فرمایید تا با دریافت بازتاب نظرات شما،من بهتر بتوانم در این وبلاگ مطالب خود را ارائه دهم.
با سپاس بیکران و آرزوی سلامتی،دلخوشی و عزت تک تک شما
همراهان و همدلان عزیز و گرامی معبد نوعدوستی
از روز نخست راه اندازی این سایت ،خود را متعهد به میزبانی مناسب و تلاش در راستای ایجاد نظم و همدلی دانستم و در این راه تمامی تلاش خود را نموده ام و انشالله خواهم نمود.اما این شرط لازم است و ما نیاز به شرطی کافی نیز داریم و آن همراهی و نظم سایر نهادها و موارد مرتبط با این امر می باشد که در این زمینه جای افسوس فراوان است.
متاسفانه میزبان سایت ما ،بر خلاف تعهدات خود هنگام عقد قرار داد،در ده ماه گذشته چند بار بدون اطلاع قبلی ،امکان دسترسی من و شما را به سایت قطع نموده و بعد از کلی جستجو و سوال نهایتا اعلام می نماید که بخاطر الزامات فنی مثلا یک یا دوروز این قطعی ادامه خواهد داشت!
این یکی از نقص های اصلی فرهنگی ما ایرانیان در زمان معاصر است.بدون احساس نیاز به اطلاع قبلی هرکار خلاف قاعده و استاندارد را انجام می دهیم و جالب اینکه حتی بعد از این عمل هم هیچ لزومی به عذر خواهی و دلجویی نمی بینیم!
سی و چند سال از انقلاب ما می گذرد و یک شاه خود مختار و ناپاسخگو را بیرون کردیم و هفتاد میلیون شاه کوچک به جای او نشسته ایم!تا کی این روحیه مخرب را در خود حفظ خواهیم کرد،نمی دانم اما غزض از این نوشته این بود که:
اول-دلیل این قطعی ناخواسته را بدانید.
دوم-من به جای آنان که باید،از تک تک شما عزیزان عذر خواهی نمایم.
امید آنکه بتوانم دوباره با نظمی بهتر از گذشته پذیرای جمع شما همدلان عزیزم در معبد نوعدوستی باشم.
می گویند در این وبلاگ تا می توانی ازتراوشات فکری خودت بنویس و نه از دیگران!
سعی خود را خواهم نمود،اما:
می اندیشم که چرا؟
اگر کلامی زیبا و سودمند برای همراهان” معبد نوعدوستی” یافتم،چرا از آنان دریغ کنم؟
و اگر از من بی ذوق و هنر چیزی بیرون نتراوید،که اغلب اینگونه است،درب معبدمان را ببندیم؟
شما چه می اندیشید؟
راهنمایی ام کنید.
یکی از همراهان معبد ما،خود وبلاگی دارد که چند روز پیش مطلبی فوق العاده در آن یافتم و از ایشان اجازه خواستم که آن را در معبد نوعدوستی نیز به همراهان تقدیم کنم.با توجه به نظر ایشان شما را به مطالعه و نظردهی در مورد آن دعوت می نمایم:
حدود سه روز پیش یک ایمیل از یکی از اساتیدم دریافت کردم. از دکتر یاشار سلام‌زاده که برای تمام بچه‌های هم‌دوره‌ای ارسال شده بود. با تمام سادگی‌اش خیلی معنادار بود و از آن نکاتی است که اگر بخواهی آن را عملیاتی کنی، مطمئنم که خیلی زمان می‌خواهد و خیلی باید تلاش کرد. به همین دلیل تصمیم گرفتم که بدون هیچ کم و کاستی آن را روی بلاگم بگذارم تا شاید کمی با هم تمرین کنیم:
سلام خدمت دوستان عزیز
امروز نشستی دوستانه با دکتر مقصود فراستخواه داشتیم…بیان زیبا و شیوای ایشون من را بشدت جذب نمود، در میان صحبتهای ایشون موردی اشاره شد که برای من بسیار جدید بود و من هیچگاه فراموش نخواهم کرد که این نکته را از چه کسی یاد گرفتم، خواستم این موضوع را با شما هم در میان بگذارم شاید شما هم ما را در ذهن داشته باشید ( البته من جستجوهایی نیز انجام دادم تا با موضوع آشناتر بشوم).
در مورد چرخه داده و اطلاعات و … حتما همه شما عزیزان مطالعاتی داشته اید اما این چرخه در 1-2 سال اخیر یک تغییری داشته که من آنرا در زیر بیان میکنم:
داده- اطلاعات- دانش- حکمت(خرد)- و گام آخر سکوت
data-information-knowledge-wisdom-silence
من هنوز در ابهت این گام اخر مانده ام و لذت معنوی خودم از این مرحله را نمی توانم پنهان کنم…امیدوارم موضوع برای شما هم جدید بوده باشد و همه شما عزیزان در آینده نزدیک تجربه این سکوت را داشته باشید
موفق باشید
یاشار سلام زاده
تا اینجا برگرفته از وبلاگ همراه معبدمان بود،اما عقیده شخص من این است که مرحله پس از حکمت بستگی به شرایط اجتماعی دارد و می تواند اشکال مختلفی همچون آگاه نمودن دیگران،تلاش در تقویت همدلی و خیلی چیزهای دیگر داشته باشد که یکی هم سکوت است که گاه بلندترین فریادهاست.گاهی غران و پرتلاش در جبهه های مبارزه بر علیه ظلم و بی اعتنا و ساکت در مقابل طعنه حاسدان و بدگویان،گاهی استخوان در گلو و خار در چشم و در سکوت حاصل از انتظار و گاهی مجاهد در مسئولیت و ساکت در مقابل آن همه دروغ که در باره ات می گویند.
نظر شما چیست؟
سلام بر ساکنان معبد نوعدوستی و همراهان این راه ناهموار!
بیش از سه ماه از آغاز به کار این سایت گذشت و در این مدت ده ها نفر بیش از 15000بار به سایت نوزاد ما سر زدند و بتدریج در میان این افراد ،همراهانی دائمی یافتیم که گفتند و نوشتند و سرودند و یاد دادند و یاد گرفتیم.از هم آموختیم،باهم آموختیم و به هم آموختیم.نشان دادیم که اگرچه انسانهای ایده آلی نیستیم اما برای خود ایده آلهایی داریم که می توان همه این ایده آلها را حول محور عشق به آدم و آدمیت شکل داد.
در این مدت حاصل ذوق همراهان تجلی بسیار زیبایی بصورت شعر و نوشته پیدا کرد که بسیار مرا به وجد آورد و در ادامه این راه مصمم نمود.
اوج این همدلی و همراهی روز یکشنبه گذشته(پنجم دیماه)بود که بیش از صد همراه بیشتر از هفتصد بار به سایت مراجعه نمودند و آنچه در دل داشتند به دیگران هدیه نمودند و این برای سایتی گمنام و بی ادعا باور کردنی نبود و چنان مرا به وجد و شوق آورد که خود را فراموش کردم!
و دیروز تمام وقت و بخشی از امروز سایت ما قطع و معبد ما ناخواسته تعطیل بود!و این اتفاق برای چندمین بار است که رخ می دهد.اگرچه طراح محترم این وب سایت قول داده که حتی به قیمت تغییر “وب هاست”دیگر این اتفاق رخ ندهد،اما من این اشکال را اتفاقی نمی دانم و معتقدم با خود رازی و پیامی دارد.
من برای این راز و پیام طرح و نقشه ای دارم.اما قبل از ارائه پیشنهاداتم،میل دارم نظر شما را بدانم.لطفا شما نیز به سه سوال زیر پاسخ دهید:
1-آیا شما نیز در این موضوع پیامی می بینید؟
2-اگر پاسخ مثبت است،آن پیام چیست؟
3-پیشنهاد شما در مورد اقدام در مورد پیام مورد نظر چیست؟
چشم در راه راهنمایی های شما هستم.